Θυμάσαι, Ευανθούλα μου, τι μ' έλεγες; Το καλό γυρίζει κι αν σου κάνουν καλό, καλό να κάνεις. Και μη το δεις αντάλλαγμα. Να μην αναμένεις πότε και πως. Αυτό θα γυρίσει μόνο του εκεί που δεν θα το περιμένεις, τότε που θα το χρειάζεσαι πιο πολύ. Όπως τα 'λεγες είναι, γιαγιά μου. Σαν τ' αεράκι το πρωινό είναι το καλό. Παραθύρι ανοιχτό ν' αφήνεις την ψυχή σου κι αυτό θα τη δροσίσει.
Δεν έχει σημασία από που έρχεται, ούτε που θα πάει. Σημασία έχει να τ' αφήνεις να σε τριγυρνάει.
Ο καλός ο άνθρωπος δεν έχει να φοβάται μηδέ από Θεό μηδέ από δαίμονα. Και κοίτα ένα χαμόγελο που φτιάχνει το καλό. Σαν να φεύγουν την ψυχής τα βάρη και να ξαλαφρώνει το είναι σου. Ακόμα και στο κακό εσύ το καλό να ψάχνεις. Έστω και μια σταγόνα από δαύτο θα τη βρεις. Μικρή ανασούλα, σαν μωρού. Ένα αχ γεμάτο γλύκα. Μη το φοβάσαι το καλό. Είτε αυτό είναι προσφορά, είτε μια κουβέντα, μια αγκαλιά ή ένα χάδι. Το καλό αλλάζει τον κόσμο, αλλάζει τους ανθρώπους, τους μαλακώνει.
Κι αν νομίζεις πως δεν επιστρέφει, λάθος κάνεις. Ακόμα και το ότι ξυπνάς και βλέπεις τον ήλιο ν' ανατέλλει, τα χαμόγελα των παιδιών γύρω σου, την ελπίδα να βγει καλά άλλη μια μέρα κι αυτό επιστροφή σου είναι.
Να κάνεις το καλό... Καλό σου κάνει.
