Παρασκευή 5 Ιουνίου 2020

Ημίφως...

Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με το ημίφως...
Για την ακρίβεια με κανένα ημί- δεν τα πάω καλά... με αποσυντονίζουν... οι ενδιάμεσες φάσεις με κάνουν να χάνομαι, πως το λένε...
Άνθρωπος ανυπόμονος, άσπρο ή μαύρο, το γκρίζο δεν το αντέχω ούτε σε κοστούμι... είναι το safety zone που δεν αντέχω...
Το ημίφως ειδικά με κάνει αδύναμη, ανεπαρκή, με περιορίζει, με νεκρώνει... να βλέπεις και να μη βλέπεις... να αντιλαμβάνεσαι περίπου το περιβάλλον... γι' αυτό δεν αγαπώ και τα πατζούρια και τις κουρτίνες... 
Απόλυτα η μέρα είναι φως και η νύχτα σκοτάδι... Το ενδιάμεσο δεν με αφορά, δεν το αντέχω... Και μέσα σε αυτή την απόλυτη αντιμετώπιση των ημί- έρχεται το "μέσον" του και σε σπρώχνει να προχωρήσεις... εκεί που δεν το περίμενες, εκεί που δεν λογάριαζες ότι θα έβαζες μια δόση ημί- για να πας παρακάτω... Η λύση γίνεται το ημίφως...

Στο παράθυρο που είχα εσκεμμένα αφήσει χωρίς πατζούρι, κρέμασα μια κουρτίνα για να ξεγελάσω το σκοτάδι που μασκαρεύτηκε σε φως και τρύπωσε στο σπίτι...
(D.A.P. 2020, Απώλειες)
#αντιθέσεις_υποθέσεις
#ημιφως