Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

Αν δεν τον θαυμάζεις, τι να το κάνεις...

- Γιαγιά, τον αγαπούσες τον παππού;
- Όχι. Δεν τον αγαπούσα καθόλου νομίζω, γι' αυτό και τον παίδευα τον χριστιανό. Την ψυχή του έβγαζα. Πάνω, κάτω, πέρα, δώθε. Δεν τον αγαπούσα.
-Τι λες, βρε γιαγιά; Και πως συμβιβάστηκες κοντά πενήντα χρόνια και βάλε;
- Ποια συμβιβάστηκε; Δεν σε είπα τέτοιο πράμα... Σου είπα δεν τον αγαπούσα, αλλά ήταν καλός άνθρωπος, ήταν γλυκός πατέρας, ήταν δυνατός, είχε πείσμα και τσαγανό και λεβεντιά, ήταν άνθρωπος με αξίες και χάρες, με σκέψη και με σύνεση, είχε φιλότιμο μα κι εγωισμό, περηφάνια, ήταν όμορφος, γαλαντώμος σε όλα του και ευπαρουσίαστος, ψηλός και λιγνός με το σκούρο μουστάκι του...
- Γιαγιά, τον θαύμαζες τον παππου!!! Τον έβλεπες ακόμα και ψηλό!!!
- Ναι, στα μάτια μου φάνταζε ψηλός σαν γίγαντας και το αγαπούσα που έκανε ό,τι μπορούσε για να τον θαυμάζω. Γιατί αν δεν τον θαυμάζεις τον άλλον, τι να το κάνεις, κόρη μου; Τα άλλα είναι όλα λίγα... (D.A.P., Γιαγιάδες, 2017)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου