Τετάρτη 19 Απριλίου 2017

Αποσιωπητικά…




Αυτές οι τρεις τελείες που τόσο πια συχνά χρησιμοποιούμε όταν γράφουμε… αποσιωπητικά.
Τρεις τελείες που αποσιωπούν, σταματούν το λόγο, τη σκέψη με τρόπο άδοξο. Όχι σαν την τελεία που δηλώνει το τέλος με παρρησία και στεντόρια φωνή. ΤΕΛΟΣ.
Τα αποσιωπητικά είναι η ένδειξη της ανάγκης να καταλάβεις τις πιο μύχιες σκέψεις μου χωρίς να χρειάζεται να τις εκστομίσω. Τα αποσιωπητικά σου λένε ότι θύμωσα με κάτι που είπες αλλά τον θυμό μου δεν θα στον δείξω. Τα αποσιωπητικά σου φωνάζουν αυτά που αν στα έλεγα ίσως σε θύμωναν και γι’ αυτό καλύτερα ή χειρότερα να μην τα πω, αλλά θα ήθελα να τα μαντέψεις.
Τα αποσιωπητικά είναι οι βασιλιάδες της παρεξήγησης. Τρεις τελείες που αφήνουν στον αναγνώστη ή στο συνομιλητή την ευχέρεια να υποθέσει, να εικάσει. Γράφεις «Κι εγώ σ’ αγαπώ…» και ο άλλος υποθέτει όλα τα «ναι μεν, αλλά» του κόσμου, υποθέτει την προέκταση ή τον περιορισμό του εκφρασμένου συναισθήματος, σαν να μαδάει τη μαργαρίτα ένα πράμα… Ενώ για δες «Κι εγώ σ’ αγαπώ.» Στεγνά, αδιαπραγμάτευτα. Χωρίς υπονοούμενα και κρυφές σκέψεις. Καθαρά. Με μια τελεία. Χωρίς αλλά, χωρίς προοπτική ή αναδρομή.
Τα αποσιωπητικά είναι η έκφραση της μη έκφρασης, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράδοξο. Βάζεις αποσιωπητικά για να μη μιλήσεις. Φιμώνουν με τον τρόπο τους. Είναι η αποτύπωση των μη λεχθέντων, ό,τι κι αν είναι αυτά. Είναι το ανάλαφρο πέρασμα του άλλου στην αμφιβολία για την ίδια του τη νοημοσύνη και η δυνατότητα της διάψευσης.
«Κι εγώ σ’ αγαπώ…»
«Είπες πως μ’ αγαπάς κι εσύ!»
«Όχι. Είπα ότι κι εγώ σ’ αγαπώ… παρά τα όσα μου έκανες»
«Όχι. Είπα ότι κι εγώ σ’ αγαπώ…αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω ό, τι έγινε.»
«Όχι. Είπα ότι κι εγώ σ’ αγαπώ, αλλά όχι όπως το εννοείς εσύ.»
Τα αποσιωπητικά είναι η ευελιξία. Είναι η ερμηνεία που δίνει ο καθένας σε όποιο κείμενο κι αν τα συναντήσει. Είναι το πεδίο της αμφιβολίας και το χωράφι που καλλιεργείται η ανασφάλεια για τις αποφάσεις μας. Είναι άλλο το «Φεύγω.» και άλλο το «Φεύγω…». Τα αποσιωπητικά είναι οι αναμονές μας για την αντίδραση του άλλου. Η τελεία θέλει θάρρος, αποφασιστικότητα και απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης όταν την τοποθετείς στο λόγο σου. Τα αποσιωπητικά δεν βάζουν τέλος ποτέ. Τα αποσιωπητικά αφήνουν παράθυρα ανοιχτά για διαπραγμάτευση.
Είναι τα διαλογικά σημεία στίξης που σημειώνουν την παραπομπή στα συνομιλιακά υπονοήματα. Είναι αυτά που κάνουν τη ζωή μας δύσκολη…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου